“Masallar hep çocuklara mı anlatılır?” diye soruyordu, yaşadığı ülkede etrafı karabasanlar, kâbuslar ve nefretin tüm tonlarıyla; belki en gerçek ve daha genel anlamıyla, saf ve masum gerçeğin berraklığıyla değil de, masallardan yoksun olmanın kirli gerçekliğiyle çevrilmiş kadın: “Masallar hep çocuklara mı anlatılır?” Belli ki o, aksine inanıyordu. İçinin, “hayır” diye haykıran yanı, boğazındaki tıkanıklığı bir mürekkeple açıyordu, sonra da diyordu ki: “Zannederler ki insanlar büyüdükçe, masallara kulak vermez olurlar... Öyle değil. Büyükler de masallara ihtiyaç duyar. Size bir şey söyleyeyim mi? Masalını kaybeden insan, hayallerini de kaybeder... Ben de büyüdüm. Yıllar çok hızlı geçti. Oyunlardan daha bıkmamışken, bir baktım ağır yüklerin altındayım. Hayat çok zor... Ama biliyor musunuz, ben hâlâ masallardan güç alıyorum. Çocukken dinlediğim, sonra okuduğum ve hâlâ kopamadığım masallar sayesinde dünyam ışıklı benim. Bir dileğim var: Masallar hiç unutulmasın. Masalsız kalmasın dünya...”

Pınar Selek’in, “Su Damlası” adlı masal kitabının arkasına düştüğü bu notun ardını yoklamak gerekiyor bu günlerde: Önce hayatta, ama ‘alışkın olmamakla’ alâkalı bir boşluğa düşer, kendi yordamınızla bulamazsanız sonunda, o zaman da kitap raflarında… Pınar Selek’in elinin yordamıyla.

“Yeşil Kız”

Kendisine sormadım, bilmiyorum, ama tahminen söylemek gerekirse, belki de Pınar Selek için en can sıkıcı şeylerden biri; hayatın doğrudan içine temas eden şeylerle bunca içli dışlıyken, elindeki kalem, aklındaki o yeni masal ya da hikâye; içindeki, o masallara daha fazla insanla inanacağı günlerin umudu ve hayaliyle bunca haşır neşirken; sürekli olarak Mısır Çarşısı olayıyla anılmak, buradan tanınmaktır. Hâlbuki, Selek’in gerçekliğini tanıyanlar, onun mürekkebine, gazetedeki malûm davanın haberlerinden daha fazla aşinadırlar. Çünkü Pınar, her şeyden evvel ‘hayata’ inanan biri. Sanat gibi, politikanın da ‘hayattan damıtılarak’ yapılması gerekliliğini her fırsatta vurgulaması bundan.

“Su Damlası”ndan sonra Karin Karakaşlı’nın, “Masal hayata övgüdür” adlı yazısında, “Sosyoloji çalışmalarında nasıl araştırdığı hayatlara dokunduysa, masal kitabında da çocuğun saf enerjisine el veriyor. Ama bir yandan da biliyoruz ki, kıssadan hisse çıkarması gereken çocuklar değil biz yetişkinleriz. Pınar sanki bize ‘Hayallerinize yetişecek kadar yetişkin misiniz?’ diye soruyor, çünkü o, hayatı en çok da hayalini kurabildiğimiz ve gerçekleştirmek için yola koyulabildiğimiz farklı gerçekler olarak tanımlıyor” diye yazdığı Pınar Selek, ‘yetişkinlere masallar’ anlatmayı yeni kitabıyla da sürdürüyor.

Selek’in, Özyürek Yayınevi’nin oluşturduğu bir seriye dahil olarak yayınlanan “Yeşil Kız” adlı kitabı, iki farklı masaldan oluşuyor: İlki, kitaba da adını veren “Yeşil Kız”, ikincisi ise “Sihirli Kurbağa”. Siyah beyaz resimlerin eşlik ettiği masallar, insanların çevrelerindeki hayvanlarla kurduğu iletişim üzerinden; tıpkı “Su Damlası” ve “Siyah Pelerinli Kız” kitaplarında da olduğu gibi, özgürlük,  eşitlik, paylaşım, güven, ötekileştirmeme ve birbirini anlama çabasının elzem ve hayati önemlerini vurguluyor.

“Sürüne Sürüne Erkek Olmak” tükendi!

Ayrıca, Pınar Selek’in İletişim Yayınları’ndan çıkan ve 2010 yılının başında Duygu Asena Ödülü’ne layık bulunan; farklı sosyal koşullardan çok sayıda erkeğin askerlik deneyimleri hakkındaki anlatımlarına dayanan ve bu deneyimin erkek kimliğini inşa edici işlevini yorumladığı araştırma kitabı “Sürüne Sürüne Erkek Olmak”ın dördüncü baskısının da tükendiği açıklandı. Kitap, yakın zamanda yeniden okurlarıyla buluşacak.